Μνημονιακές Ερμηνείες Συνεργασίας

Από την Κυριακή των εκλογών όπως γίνεται πάντα, ο καθένας ερμηνεύει το αποτέλεσμα όπως τον συμφέρει. 

Ο Σαμαράς και τα στελέχη του ότι καταποντίστηκε το ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος ότι  ίσως για όλα αυτά φταίει το σάπιο ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας επειδή δεν μπορεί να βγάλει δική του κυβέρνηση, όπως εκείνος τη θέλει, πρέπει να ξαναπάμε σε εκλογές μήπως αυξάνοντας το ποσοστό του να μπορεί να πιέσει περισσότερο.

Και μέσα σε όλα αυτά και οι ερμηνείες για τους υπέρ του μνημονίου και κατά του μνημονίου και αν βγαίνουν τα κουκιά για κυβέρνηση "αριστερή" που θα πει όχι στους ξένους.

Για μένα το πρώτο ξεκάθαρο μήνυμα του λαού είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε τις αυτοδυναμίες και κάτι πρέπει να κάνετε για να συνεργαστείτε. Βέβαια στο κομμάτι αυτό έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα ότι δεν μάθαμε από μικροί να συνεργαζόμαστε. Τα θέλουμε όλα δικά μας. Αν τώρα το σπίτι μας γκρεμίζεται, αυτό δεν μας πειράζει γιατί την ευθύνη ξέρουμε ότι θα τη ρίξουμε στους άλλους, άσχετα αν στο τέλος θα κοιμηθούμε στο δρόμο.   

Και επειδή αυτή η ιστορία περί μνημονίου έχει κουράσει πολλούς, ας απαντήσουμε ειλικρινά και ρεαλιστικά :

α) Χρωστάγαμε ή δεν χρωστάγαμε τα μαλλιοκέφαλα μας;

β) Έπρεπε ή δεν έπρεπε ως σοβαρό κράτος να βρούμε ένα τρόπο να διαχειριστούμε το χρέος μας;

γ) Έπρεπε εδώ και καιρό να είχαμε συμμαζέψει τα του οίκου μας, για να μη λέμε μετά ότι οι ξένοι μας μισούν και θέλουν το κακό μας;

δ) Έπρεπε και πρέπει να προτάσουμε το όφελος του συνόλου και όχι το όποιο κομματικό ή και πολλές φορές προσωπικό;
  
Ή θα καθίσουμε να βρούμε λύση όλοι ή φοβάμαι ότι θα μας πάρει ο διάολος όλους.

Δεν ξέρουμε τι θέλουμε;;;;;;;

Σε κάποιους δεν τους αρέσει η κυβέρνηση και όπως διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά επειδή αυτή η κυβέρνηση δεν αντιπροσωπεύει το λαό, πρέπει να φύγει. Για εκλογές κανείς δεν το συζητά γιατί θα είναι επιζήμιες για τη χώρα ( βλέπε δεν μας βγαίνουν τα ψηφαλάκια). Οι επανειλημμένες προτάσεις για συναίνεση και συνεννόηση σε βασικά θέματα πέφτουν στο κενό γιατί οι ευθύνες είναι πολλές και δεν αναλαμβάνουν κάποιοι το πολιτικό κόστος.

Και εδώ αρχίζουν τα σενάρια για το μέλλον από "ειδικούς", από άτομα που έχουν "καλές" πληροφορίες, σενάρια μαγικά,σενάρια με όρους κλπ. Το λυπηρό βέβαια της όλης ιστορίας είναι ότι αν ψάξεις τα περισσότερα από αυτά ο βασικός τους στόχος δεν είναι πως θα βγούμε από την κρίση, αλλά τι θα κερδίσουν κάποιοι προσωπικά, πως θα εξοντώσουν τον αντίπαλο και βλέπουμε τι θα γίνει μετά.

Δυστυχώς παρότι αναφέρεται πολλές φορές, ιδιαίτερα από τον Γ. Παπανδρέου, ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σε αυτή την κρίσιμη περίοδο φοβάμαι ότι σαν λαός ποτέ δεν μάθαμε να αναλαμβάνουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί, όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Να μας χαιρόμαστε.....

Βρήκα τρόπο να απαλλαγώ από δάνεια και πιστωτικές κάρτες

Πάνω που έγραφα για απαντήσεις που πρέπει να δώσουν ορισμένοι ήρθε ένα mail με τους στόχους της Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών και ηρέμησα γιατί λέω να εφαρμόσω όσα αναφέρονται και για τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες που έχω.

Πρώτος στόχος είναι να απαλλαγώ απο τις Τράπεζες ( Μνημόνιο, την Τρόικα και το ΔΝΤ) που μου δάνεισαν για να μη πτωχεύσω. Πως θα γίνει αυτό; Ε για εύκολα τώρα θα μιλάμε;

Δεύτερος στόχος να χαρακτηρίσω άκυρες τις όποιες συμβάσεις έχω υπογράψει διότι δεν είχαν φροντίσει να υπάρχει όρος ότι τις δόσεις θα τις πληρώνουν αυτοί και όχι εγώ.

Τρίτος στόχος να απαλλαγώ οριστικά και τελεσίδικα από τα χρέη και τους τόκους. Αυτό είναι πολύ εύκολο, γίνεται με μαγικό τρόπο όπως ο μηδενισμός του χρέους σε ένα χρόνο από το Σαμαρά.

Τέταρτος στόχος να συνάψω δάνεια με άλλες Τράπεζες, που ξέροντας πόσο άνετος είμαι και πόσο συνεπής θα είμαι στις υποχρεώσεις μου μπορεί στο τέλος να μου δώσουν άτοκο δάνειο και γιατί όχι να μου χαρίσουν και τα λεφτά.

Δεν συνεχίζω να αναφέρομαι στους άλλους στόχους γιατί από την πολύ χαρά που έλυσα το πρόβλημα μου θα πάθω και τίποτα.

Δυστυχώς από τη μία γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια για να σωθεί η χώρα και να αλλάξουν πράγματα που μας έφεραν εδώ και από την άλλη λείπει η σοβαρότητα στην κατάθεση ρεαλιστικών προτάσεων.

ΥΓ : Μακάρι κάποιοι φίλοι και γνωστοί να απαλλαγούν από το σύνδρομο των πολιτικών ειδώλων και να δουν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.

Κάτι δεν πήγαινε καλά εδώ και χρόνια

Αν και πλησιάζουμε τα δύο χρόνια από τις εκλογές του 2009 ορισμένοι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα του προβλήματος της οικονομίας. Είναι ωραίο στο καθένα από εμάς να λέμε ωραία και εύκολα λόγια, να μιλάμε για "γενναίες στάσεις" κάποιων ατόμων μόνο που το πρόβλημα ούτε λύνεται για να μη πω ότι η στάση αυτή σε ορισμένες περιπτώσεις δυσχεραίνει την έξοδο μας από αυτή την κρίση.

Κρατώ από την απάντηση που έδωσε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Α. Τσίπρα μερικά σημεία στα οποία δυστυχώς κανείς από τους αντιδρώντες δεν απαντά

1. Αν φύγει το ΔΝΤ - η Τρόικα - ο Παπανδρέου θα φύγει το έλλειμμα;

2. Θεωρούν σωστό να παλεύει κάποιος να βρει λεφτά για να σωθεί η χώρα και να τα ακούει και από πάνω, ( όταν για την κυβέρνηση του "καταλληλότερου" δεν λέγεται τίποτα, που είναι από τις βασικότερες αιτίες του κακού) ;

3. Θέλουμε ή δεν θέλουμε τα χρήματα αυτά;

4. Θα δεχόμασταν να μην πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι;

5. Θεωρούμε γενναία και πατριωτική τη στάση τα όσα κατά καιρούς λέγονται από την αριστερά, αγνοώντας τις συνέπειες αυτής της στάσης;

Είτε μας αρέσει είτε όχι πληρώνουμε συσσωρευμένα λάθη του παρελθόντος και αν θέλουμε να τελειώνουμε μία ώρα αρχύτερα θα πρέπει ο καθένας να κάνει αυτό που του αναλογεί.

Επειδή όμως μπορεί να αδικήσω την απάντηση που δόθηκε καλύτερα να την παρακολουθήσει κανείς στο παρακάτω video.

Μήπως υπάρχουν και αγανακτισμένοι με κάποιους από τους αγανακτισμένους

Σίγουρα αυτή η εποχή αυτή δεν είναι η καλύτερη, δυστυχώς όμως είτε το θέλουμε είτε όχι η κατάσταση της Ελλάδας είναι αυτή που είναι και κάτι πρέπει να γίνει. Το να κουκουλώνεις το πρόβλημα, το να ακολουθείς πολιτικές για τα ψηφαλάκια και κυρίως για τον ίδιο σου τον εαυτό είναι και αυτή μία από τις αιτίες εκτός των άλλων που μας έφτασε ως εδώ. Το θέμα είναι τι κάνουμε και ατομικά και συλλογικά.

Έρχομαι πρώτα - πρώτα στα κόμματα της αντιπολίτευσης πριν ασχοληθώ και με τους "δικούς μας". Η Ν.Δ, αν και είναι η βασική αιτία του κακού συνεχίζει με θράσος να σφυρίζει αδιάφορα, να προτείνει λύσεις μαγικές, δεν μας λέει όμως πουθενά γιατί άφησε να γίνει το κακό και γιατί όταν κυβερνούσε όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα, αλλά στα δύσκολα λιποτάκτησε.

Ο Συνασπισμός από την άλλη δυστυχώς πέρα από το μανδύα του προοδευτικού και του επαναστάτη που φορά, έχω την αίσθηση ότι το πρόβλημα τους δεν είναι πως θα βοηθήσουν με ρεαλιστικές προτάσεις τη χώρα, αλλά πως θα εκμεταλλευτούν την όποια δυσαρέσκεια του κόσμου μπας και αυξήσουν το ποσοστό τους. Τους βγαίνει; Τα προηγούμενα χρόνια δείχνουν πως όχι. Αυτοί όμως επιμένουν. Τι κερδίζουν ατομικά και συλλογικά; Μόνο αυτοί μπορούν να απαντήσουν.

Για το ΚΚΕ τι να πει κανείς; Σφάλματα επί σφαλμάτων, τακτικές που έχουν ξεπεραστεί και το βασικότερο αρκετή υποκρισία σε θέματα εργαζομένων που τόσο πολύ "υποστηρίζουν"

Για το ΛΑΟΣ η όποια αναταραχή τους βολεύει γιατί παίζοντας και έτσι και αλλιώς κάποιον θα τσιμπήσουν. Και εδώ ο πρωταρχικός σκοπός είναι τα ψηφαλάκια.

Έρχομαι τώρα και σε κάποιους "δικούς μας" αγανακτισμένους με σαφείς "επαναστατικές και προοδευτικές" τάσεις που αν εξετάσεις προσεκτικά την όλη τους πορεία διαπιστώνεις ότι:
α. Είναι βολεμένοι,
β. Όλα αυτά τα χρόνια έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους για να δημιουργηθεί αυτό το έκτρωμα που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο και
γ. Με το χ ή ψ τρόπο βοήθησαν δημόσιους οργανισμούς να φτάσουν στα χάλια που είναι τώρα, αλλά περιέργως οι ίδιοι δεν έχουν καμία ευθύνη και για αυτό μαζί με κάποιους που δικαίως διαμαρτύρονται σήκωσαν την παντιέρα της μεγάλης επανάστασης.

Καλό θα κάνουν να μη προκαλούν όλους εμάς τους υπόλοιπους "μη αγανακτισμένους" γιατί νομίζω αρκετά τους ανεχτήκαμε.

Με πόσους τελικά συναντήθηκε;

Για όσους παρακολουθούν από κοντά τα πολιτικά δρώμενα και γνωρίζουν κάτι παραπάνω από τον απλό κόσμο, νομίζω ότι δεν εκπλήσσονται για συμπεριφορές ατόμων όπως εκείνη του Γιάννη Δημαρά .

Καλά τα "ωραία λόγια" προς το κόσμο και οι "επαναστατικές" κορώνες για το σώσιμο του, που σίγουρα πείθουν κάποιους, αλλά μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και τα έργα. Αυτή τη δεδομένη στιγμή, όσο και αν προσπαθεί ο ίδιος να μας πείσει το πόσο "αθώα" ήταν η συνάντηση του με τον Αντώνη Σαμαρά και με τα υπόλοιπα κόμματα (που απότι φαίνεται ποτέ δεν έγιναν ) , όχι μόνο δεν πείθει αλλά φοβάμαι για τον ίδιο, ότι όσο προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μάλλον δυσχεραίνει τη θέση του και μόνα "αγνά κίνητρα" δεν βγάζει η κίνηση του αυτή. Δεν μπορείς να συζητάς έχοντας σημαία το μνημόνιο με μία παράταξη που είναι η βασική αιτία που φτάσαμε εκεί.

Από την άλλη βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και κάποιοι γνωστοί- άγνωστοι "δικοί μας" παίζουν προς την ίδια κατεύθυνση όχι μόνο τώρα αλλά και στο παρελθόν και ίσως κάποια στιγμή πρέπει να μπουν στη θέση τους.

Μπας και το "Μνημόνιο" έγινε για να έχουμε καλούς Δημάρχους;

Ο καλός Δήμαρχος, ο καλός Περιφερειάρχης, ο καλός σύμβουλος δεν είναι αυτός που έχει εμπειρία αυτοδιοικητική, δεν είναι αυτός που ξέρει τα προβλήματα του τόπου του, δεν είναι αυτός που με άξιους συνεργάτες θα κάνει την κάθε περιοχή πιο ανθρώπινη, δεν είναι αυτός που με διαφάνεια θα διαχειριστεί τα χρήματα του Ελληνικού λαού, αλλά αυτός που είναι ενάντια στο μνημόνιο. Ποιος το λέει αυτό;

Η πλειονότητα των κομμάτων της αντιπολίτευσης με "μπροστάρηδες" τα κόμματα της αριστεράς που μπορούμε να πούμε ότι ξέρουν πάντα να παίζουν σε τέτοια γήπεδα ( για να χρησιμοποιήσω και όρο ποδοσφαιρικό ).

Γιατί το κάνουν; Πολλές οι αιτίες ίσως, αλλά θα σταθώ στη γνωστή ιστορία του αποπροσανατολισμού του κόσμου, ενός κόσμου που λόγω των προβλημάτων που έχει είναι πιο ευάλωτος και έτσι είναι πιο πιθανό να τους ψηφίσει.

Πείθουν άραγε το κόσμο;

Δεν ξέρω αν είμαι πολύ αισιόδοξος, αλλά δεν το νομίζω γιατί τα μηνύματα που παίρνω από απλούς πολίτες είναι ότι στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές δεν τους ενδιαφέρει το μνημόνιο, αλλά τους ενδιαφέρει αν η πόλη τους θα είναι καθαρή, αν στη πόλη τους αυξηθεί το πράσινο και γίνει πιο ανθρώπινη. Οι μόνοι ίσως που "παίζουν" με το μνημόνιο είναι οι οργανωμένοι που έχουν μάθει το ποίημα ή κάποιοι "δικοί μας" που πως να το κάνουμε, όσο το "παίξεις" περισσότερο αγωνιστής, ίσως πάρεις περισσότερους ψήφους.