Συμπληρώνονται 4 χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ και πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δυστυχώς το 2004 ένα μέρος του λαού, που καθορίζει ποια θα είναι και η κυβέρνηση, πείσθηκε για τη διαφάνεια, τη σεμνότητα, την ταπεινότητα, τη μεταρρύθμιση (ωραία λέξη δε λέω) που θα έκανε η Ν.Δ και της έδωσε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Στην αρχή για να αποκοιμηθούν όλοι, ίσως και λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έκαναν τίποτα. Στη συνέχεια άρχιζαν να εφαρμόζουν ότι είχαν στο μυαλό τους και που έντεχνα έκρυβαν από κάποιους που δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι όσα χρόνια και να περάσουν η συντηρητική παράταξη εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πλουσίων και όχι των αδυνάτων και των μικρομεσαίων.
Από την άλλη μεριά μία άλλη σεμνότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έβγαινε στη φόρα (υπόθεση υποκλοπών, ομόλογα, υπόθεση Ζαχόπουλου, συνέντευξη για τις προσλήψεις κα ). Και παρόλα αυτά κατά τις δημοσκοπήσεις καταλληλότερος για πρωθυπουργός εμφανιζόταν ο Καραμανλής.
Και έρχεται τώρα η μεγάλη "μεταρρύθμιση" με το ασφαλιστικό. Βρήκανε τα υγιή ταμεία και πολύ απλά σου λένε κάτσε να τα ενώσουμε, για να μπορούμε ποιο εύκολα να κάνουμε παιχνίδι με τα αποθεματικά τους, κάτσε να αυξήσουμε την ηλικία συνταξιοδότησης, μπας και πεθάνει κανείς και γλιτώσουμε και καμία σύνταξη, που φροντίζουν βέβαια να την μειώσουν και αυτή, γιατί ένα συνταξιούχος δεν την έχει ανάγκη. Και να σκεφτεί κανείς
επανειλημμένα από το στόμα του πρωθυπουργού ειπώθηκαν πολλά "ΔΕΝ".
Από την άλλη ενώ το ΠΑΣΟΚ καταθέτει ρεαλιστικές προτάσεις, που προέκυψαν μετά από αρκετά μεγάλη συζήτηση, παρατηρείται αύξηση του ποσοστού στα κόμματα διαμαρτυρίας. Τα προβλήματα όμως δυστυχώς δεν λύνονται με διαμαρτυρίες, αλλά φαίνεται ως Έλληνες μας αρέσει να μας παραμυθιάζουν, να μας φλομώνουν στο ψέμα για να μπορούμε μετά να γκρινιάζουμε. Με το να αυξήσει όμως το ποσοστό του κάποιος δεν λύνει το πρόβλημα. Τα προβλήματα λύνονται με προτάσεις, διαβούλευση και με συμμετοχή όλων μας και όχι δογματισμό.
