Εδώ και αρκετό καιρό έχω σταματήσει να παρακολουθώ πολιτικές συνεντεύξεις τη στιγμή που πραγματοποιούνται, προσπαθώντας να προστατεύσω τον εαυτό μου από εκνευρισμούς και άλλα και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές νοιώθω ότι οι δημοσιογράφοι είτε σκόπιμα βάζουν μαξιλάρι σε κάποιους πολιτικούς, είτε επίτηδες δεν αφήνουν τον άλλο να μιλήσει προσπαθώντας να περάσουν στο κοινό τη "γνώμη" τους.
Χθες μπήκα στον πειρασμό, μια και είχα χρόνο να παρακολουθήσω τη συνέντευξη του ΓΑΠ στο Νίκο Χατζηνικολάου και στην εκπομπή "
στον ενικό" και ευτυχώς για μένα παρότι ο Νίκος Χατζηνικολάου ήταν σε πολλές περιπτώσεις πιεστικός, έδωσε το χρόνο στο ΓΑΠ να πει πολλές αλήθειες για τα τελευταία χρόνια. Αλήθειες που ξέραμε αλλά που περιμέναμε να ακουσθούν σε όλη την Ελλάδα πιο δυνατά, για να σταματήσει αυτό το παραμύθι στο ποιος έφταιγε, ποιος είχε ευθύνες, ποιος πραγματικά θέλει να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, ποιος συνεχίζει ακόμα και τώρα να δουλεύει τον κόσμο υποσχόμενος λαγούς και πετραχείλια, ποιος έχει όραμα και ποιοι ονειρεύονται καρέκλες και θέσεις.
Συνεχίζουμε δυνατά.
