4/10/2009 - Η ευκαιρία που χάθηκε

Συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία κυβέρνησης Γ.Α. Παπανδρέου. Μία νίκη που ήταν ευκαιρία να αλλάξουν πολλά, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα, να αλλάξουν πολλά για να μη βουλιάξουμε όπως σε πολλούς λόγους αναφερόταν ο Γ.Α.Π.

Δυστυχώς οι "σύντροφοι" έπαιζαν σε άλλο επίπεδο. Στο επίπεδο της καρέκλας, στο επίπεδο να βολέψουμε το δικό μας για να το χρησιμοποιήσουμε αργότερα. Έτσι οι όποιες αλλαγές για opengov, για αλλαγές μέσα στο κόμμα ενόχλησαν. Και να σκεφτεί κανείς ότι στα συνέδρια και σε συνδιασκέψεις, αποτελούσαν τα κύρια συνθήματα, κυρίως των νέων. Γνωστό το "Γιώργο άλλαξε τα όλα". Όλα εκτός από εκείνα που ξεβόλευαν τα "άξια και με ιδεολογία" στελέχη που εκείνη την εποχή προσπαθούσαν να δείξουν πόσο περισσότερο ΠΑΣΟΚ ήταν από οποιονδήποτε. 

Και έρχεται η κρίση και σιγά - σιγά δείχνουν πόσο ανήκουν στο χώρο. Κάποτε είχα πει ότι "κάποιοι μας περισσεύουν" και είχα παρεξηγηθεί. Βλέπετε δε μπορούσα να τρέχω πριν τις εκλογές και στο βάθος να βλέπω αρκετούς να δημιουργούν περίεργες συμμαχίες, μόνο και μόνο για να ελέγχουν τον Γ.Α.Π και να είναι μόνιμα στο πολιτικό παιχνίδι, χωρίς να έχουν να προσφέρουν κάτι, πλην "των καλών μηχανισμών"

Και αφού έριξαν την κυβέρνηση Γ.Α.Π  έπρεπε κάπου να βολευτούν, για το "καλό της πατρίδας".

Και ερχόμαστε στο σήμερα και έχουμε φτάσει στο σημείο να αμφιβάλλουμε και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι μεταγραφές δίνουν και παίρνουν, χειρότερα και από ποδόσφαιρο, όπου εκεί υπάρχουν και κάποιοι κανόνες.   

Αν το δούμε και σε τοπικό επίπεδο, εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα, γιατί άλλο συναίνεση για να πάει μπροστά ο Δήμος και άλλο συναλλαγή. Εκείνο που ίσως δεν συνειδητοποιούν κάποιοι είναι ότι όσους ψήφους αντλούσαν στο παρελθόν, τους αντλούσαν από μία μεγάλη δεξαμενή που λεγόταν ΠΑΣΟΚ και με τις παρεμβάσεις βουλευτών, ενώ αυτή δεξαμενή έχει καταντήσει πολλοί κουβάδες με διαφορετικούς προσανατολισμούς.

Δυστυχώς η Δημοκρατική παράταξη θα αργήσει να πάρει τα πάνω της όσο στους κόλπους της έχει ακόμα άτομα  αμφιβόλου ιδεολογίας.

Στα δύσκολα πολλά φαίνονται

Μετά από μεγάλο διάστημα επανέρχομαι στο να εκφράσω λίγες σκέψεις, είτε αυτές είναι σωστές είτε επηρεασμένες από το γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί.

Η επιστροφή είναι πολύ δύσκολη και πολύ περισσότερο δε ξέρω αν θα υπάρχει αντοχή για συνέχεια.

Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσα να μοιραστώ, αλλά επειδή δε ξέρω από που να αρχίσω, συγχωρέστε αν σε αυτά που θα γράψω, ίσως να μην υπάρχει συνοχή.

Ξεκινώ από τη γενικότερη στάση των κομμάτων, πολιτικών προσώπων, αλλά και του ίδιου του κόσμου, που μόνιμα δεν έχει "ευθύνη" στο τι συμβαίνει.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν  είναι σε θέση να κατανοήσουν γιατί ο κόσμος έδωσε την πλειοψηφία στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν με την όλη τους στάση αθώωσαν τη Ν.Δ από τις ευθύνες της χρεοκοπίας. Κατάφεραν βέβαια να ανέβουν στην εξουσία εξαπατώντας πολύ κόσμο με τα νταούλια, το σκίσιμο των μνημονίων και έτσι έφτιαξαν την πρώτη "αριστερή κυβέρνηση" μαζί με τους αριστερούς των ΑΝΕΛ. Και εδώ ο κόσμος που ψήφισε ότι όλα θα άλλαζαν ως δια μαγείας, θα μας χάριζαν ότι χρωστούσαμε εννοείται δεν έχει ευθύνη διότι "παραπλανήθηκε¨.

Παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που στο παρελθόν διερρήγνυαν τα ιμάτια τους πόσο ΠΑΣΟΚ ήταν , με την πρώτη ευκαιρία, για "το καλό μας" μετακόμισαν στον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ, διότι εκεί δίνουν και υπουργείο και θέση συμβούλου και τέλος πάντων με αξιοκρατικά κριτήρια αξιοποιούνται για το καλό της πατρίδας. Βέβαια για να είμαι δίκαιος, είχαμε και μεταγραφές και προς Ν.Δ και άλλους χώρους, γιατί και εκεί κάτι δίνουν.

Θα αλλάξει κάτι; Θα αλλάξουν αυτά που μας έφεραν στην κρίση; Προσωπικά φοβάμαι ότι δε θα γίνει, γιατί πολύ απλά δε θέλουν αρκετοί που μπλέκονται στο παιχνίδι της πολιτικής να χαλάσει η σούπα που έχουν μάθει να μαγειρεύουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μία ευκαιρία, αλλά έπρεπε να τακτοποιήσει τους δικούς του για δε τη Ν.Δ αυτά που ξέρει  αυτά εφαρμόζει. Είναι πετυχημένη συνταγή.

Και σε άλλα επίπεδα, περιφέρεια και δήμους ένα από τα ίδια . Άλλο συνεργασία και άλλο περίεργες συμμαχίες. Μπορείς στα δύσκολα να κρατήσεις κάτι από τον εαυτό σου ή πας όπου φυσάει ο άνεμος πιστεύοντας ότι θα σε ρίξει σε κάποια καρέκλα; Μπορεί να γίνει, μόνο που ο άνεμος αν είναι λίγο πιο δυνατός μπορεί να σου κάνει και ζημιά, άσε που μόνιμα θα προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.