Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Διεκδικήσεις και παράπλευρες απώλειες

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Έχουμε αιτήματα, πρέπει να διεκδικήσουμε πολλά και για να τιμωρήσουμε την όποια κακή κυβέρνηση απεργούμε χωρίς να υπολογίζουμε αν τελικά τον πρώτο που τιμωρούμε είναι κάποιον άλλο, που εκείνη τη στιγμή θέλει τη συμπαράσταση μας και όχι αυτή τη συμπεριφορά.

Αναφέρομαι αυτή τη στιγμή στις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών που για ακόμα μία φορά για την επίτευξη τους βάζουν στην πρώτη γραμμή τους μαθητές, αδιαφορώντας αν η ψυχολογική τους κατάσταση αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να σηκώσει όποιες αναβολές ή καθυστερήσεις.

Έχω γράψει και άλλες φορές ότι είναι καιρός το συνδικαλιστικό κίνημα να ξεφύγει πολύ από τα τετριμμένα και στις προτεραιότητες του να βάλει πρώτα τον απλό εργαζόμενο, το μαθητή, το συνταξιούχο, τον καθένα που πλήττεται από τις όποιες άδικες αποφάσεις που παίρνει η εκάστοτε κυβέρνηση ή διοίκηση και αυτό να γίνει με έργα και όχι απλά με λόγια.

Στρατιωτικές τακτικές "κάθε μάχη έχει και παράπλευρες απώλειες" δεν νομίζω ότι βοηθά ούτε οποιοδήποτε κλάδο, ούτε και την ίδια την κοινωνία άσε που ενισχύει τη γνωστή άποψη "ας καεί το σύμπαν αρκεί να είμαι εγώ καλύτερα από πριν".

buzz it!