Πόσο ακόμα θα αντέξουμε;

Τις τελευταίες μέρες με τα όσα συμβαίνουν κοντεύω να σαλτάρω, όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι που συζητώ μαζί τους. Από τη μια αισθανόμαστε θλίψη για τον άδικο χαμό του 16χρονου, από την άλλη οργή και αγανάκτηση για μία ανίκανη κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών της (Σύνταγμα : Άρθρο 2.1 Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας).

Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται και το θρασύτατο απολογητικό υπόμνημα του δράστη. Ένα υπόμνημα που αυτοί που το συνέταξαν μάλλον στόχο είχαν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο για τις ευθύνες που υπάρχουν, γιατί φτάσαμε στο συμβάν αλλά και ποιοι ευθύνονται για τα μετέπειτα επεισόδια.

Μόνο που οι κυβερνώντες δεν υπολόγιζαν ότι με τις πράξεις και παραλήψεις τους έκαναν πολύ κόσμο να αφήσει τον καναπέ, τους μαθητές να δείξουν μία ωριμότητα κάτι που βέβαια δεν τους συμφέρει.

Όμως μην ξεχνάμε υπάρχει το Βατοπέδι, υπάρχει ο προυπολογισμός, όπως και όλα τα μηνιαία ή ανά εικοσαήμερο σκάνδαλα της Ν.Δ.