Υπάρχει κάτι πιο αριστερό από το να δώσεις φωνή σε αυτούς που δεν έχουν;

Ο παραπάνω τίτλος είναι από το Blog του Γκαζμέντ Καπλάνι , αναφέρεται στη ψηφοφορία για το Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τη συμμετοχή των μεταναστών σ' αυτή και νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσετε.

Αντιγράφω μερικά σημεία που νομίζω έχουν μεγάλη αξία

"Ήταν μια μοναδική ευκαιρία γι΄ αυτούς. Η πρώτη, άλλωστε, για να θεωρούν τον εαυτό τους πολίτες."

"Τα παιδιά τους έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Δεν πάσχουν από διλήμματα επιστροφής. Η χώρα καταγωγής των γονέων τους είναι γι΄ αυτούς μια τουριστική αναφορά. Η προφορά τους είναι η ίδια με εκείνη την ντόπιων. Τα όνειρά τους είναι ίδια με εκείνα των ντόπιων."

" Προχθές λοιπόν, σε όλους αυτούς, αναγνωρίστηκε το δικαίωμα να ψηφίσουν. Αναγνωρίστηκε η ύπαρξή τους. Γιατί ένας άνθρωπος που δεν έχει το δικαίωμα να ψηφίζει, δεν υπάρχει."

"Σε κάποιο εκλογικό κέντρο- μου ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες - κάποιος μετανάστης δάκρυσε επειδή ήταν η πρώτη φορά που του δόθηκε η ευκαιρία να ψηφίσει στην Ελλάδα. Έστω και στις εκλογές ενός κόμματος. "

"Είναι δάκρυα ανθρώπων που διψούν για ένταξη στη νέα τους πατρίδα. Δεν είναι ένα φολκλορικό στιγμιότυπο. Ούτε μια εξωτική εικόνα. Μεταφέρουν ελπίδα, πόνο και φόβο. Και μεταφέρουν ένα κρίσιμο πολιτικό ερώτημα:

«Τα παιδιά μας θα ζουν σε μια κοινωνία ισότιμων πολιτών, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, ή σε μια κοινωνία χωρισμένη στα δύο:
την κοινωνία των ντόπιων και εκείνη των ξένων χωρίς ημερομηνία λήξεως;»."