Το δικαίωμα να έχεις όποιο όνομα θες

Είμαι καθηγητής και λόγω του επαγγέλματος μου γνωρίζω κάθε χρόνο αρκετούς νέους και νέες με διάφορα ονόματα, ορισμένα από αυτά original και άλλα τροποποιημένα ανάλογα με τις ορέξεις του καθενός. Έτσι για παράδειγμα κάποια που τη βάπτισαν Αθανασία, σου συστήνεται ως Νάνσυ (βλέπεις η μαμά το ήθελε πιο Ευρωπαϊκό), κάποια άλλη σου συστήνεται ως Μπέττυ τελείως άσχετο με το όνομα που τη βάπτισαν γιατί ήταν της γιαγιάς της και ήταν απαίσιο. Ένας τρίτος ως Στελής, από το Στέλιος ίσως για να το κάνει πιο καλλιτεχνικό και για μην σας κουράζω όλοι καλά κάνουν γιατί έτσι θέλουν και επιλέγουν.

Υπάρχει όμως και μία άλλη ομάδα νέων που αλλάζουν το όνομα τους όχι γιατί το ήθελαν αυτοί ή κάποιοι δικοί τους αλλά γιατί κάπου το επέβαλλε η ίδια η κοινωνία με τον τρόπο της. Αναφέρομαι σε παιδιά που προέρχονται από γονείς μετανάστες, παιδιά που σπουδάζουν εδώ, μιλούν και γράφουν την Ελληνική γλώσσα ίσως καλύτερα από εμάς τους ίδιους, παιδιά που στην πλειονότητα τους διακρίνονται από ένα καλό χαρακτήρα και μία σεμνότητα και όμως σ' αυτά τα παιδιά τους "αφαιρείται" το δικαίωμα επιλογής του ονόματος. Αναγκάζονται πολλές φορές να χρησιμοποιούν τα πολύ συνηθισμένα ελληνικά ονόματα, Γιώργος, Παναγιώτης , Μπάμπης, Μαρία γιατί αν χρησιμοποιήσουν τα κανονικά τους ονόματα ίσως να απομονωθούν, ή να τους κοιτάνε με μισό μάτι.

Ξέρω ότι η Ελληνική κοινωνία πρέπει να διανύσει πολύ δρόμο μέχρι να είναι σε θέση να αφήσει περιθώρια σε όλα αυτά τα παιδιά να νιώθουν υπερήφανα για το όποιο όνομα έχουν, για αυτό που είναι, γι' αυτό που κατάφεραν κάτω από δύσκολες συνθήκες και την όποια κληρονομιά κουβαλάνε. Νομίζω ότι έχουμε όλοι μας πολλά να κερδίσουμε αν βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.