Ελληνικός συνδικαλισμός και όχι μόνο
Και πάλι εδώ μετά από πολύ καιρό.
Αφορμές για να γράψω είχα αρκετές, αλλά δεν υπήρχε η διάθεση μια και όπως όλος ο κόσμος έτρεχα για να μετριάσω τις συνέπειες αυτής της οικονομικής κρίσης, αλλά και από την άλλη υπήρχε σε μένα μία απογοήτευση γιατί ενώ είχαν συμβεί τόσα, είχαν αποκαλυφθεί άλλα τόσα έβλεπα να συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι της παραπληροφόρησης που δυστυχώς δεν το καταλάβαιναν ακόμα και γνωστοί μου που δεν είχαν κάποιο όφελος από τη στημένη είδηση, το παιχνίδι του εγώ (κοινώς του βολέματος και ας καταστραφεί όλο το σύμπαν), το παιχνίδι της καρέκλας, το παιχνίδι της "αξιοποίησης" ατόμων που το μόνο τους προσόν ήταν ότι είναι επαγγελματίες στους μηχανισμούς και τις ραδιουργίες, δηλαδή σε τελική ανάλυση δεν έβλεπα να αλλάζει τίποτα που πραγματικά θα έδινε τις δυνατότητες να βγούμε από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Η χθεσινή αφορμή ήρθε από μία ανάρτηση ενός γνωστού στο FB, που σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ήπιος και απέφευγε τις ακραίες εκφράσεις. Η ανάρτηση αφορούσε τους συνδικαλιστές και τη γενικότερη τους στάση.
Ο κόσμος αλλάζει, αλλά δυστυχώς ως γνήσιοι Έλληνες "επαγγελματίες" εμμένουν σε παλιές μεθόδους αδιαφορώντας αν αυτές πλήτουν περισσότερο όχι την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά τους εργαζόμενους του πραγματικού ιδιωτικού τομέα, που εδώ και δεκαετίες το μόνο που βλέπουν είναι να δουλεύουν όλο και πιο σκληρά, να ελέγχονται κάθε στιγμή αν είναι επαρκείς στην εργασία τους και να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν στον δρόμο.
Αν θα ταλαιπωρηθεί κάποιος, αν χρειαστεί να πληρώσει ταξί, αν δεν μπορέσει να πάει στη δουλειά του, χάνοντας και το μεροκάματο, αυτό ίσως για κάποιους απλώς να είναι παράπλευρες απώλειες ή μέσο πίεσης να πετύχουν τους καθαρά δικούς του σκοπούς. Και μην ακούω για συμπαράσταση και τέτοιες αηδίες γιατί τόσα χρόνια με την ανοχή του κόσμου πληρώνουμε αμαρτωλές ΔΕΚΟ για να κονομάνε κάποιοι επιτήδειοι.
Η ανοχή του κόσμου έχει εξαντληθεί και καλά θα κάνουν κάποιοι "επαγγελματίες" συνδικαλιστές να πάνε σπίτια τους μια και αμφιβάλλω ότι είναι σε θέση να αλλάξουν και να σκεφτούν ότι πρώτα προέχει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και μετά το δικό τους.
