Καύσωνας

Σήμερα πραγματικά η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή και αφόρητη. Όχι βέβαια ότι χθες ήταν καλύτερα, αλλά απλώς επειδή ήμουν έξω από την Αθήνα τα πράγματα φαινόντουσαν υποφερτά. Την κατάσταση αυτή τη ζούμε όλοι και ξέρουμε ότι μέχρι ένα βαθμό έχουμε ευθύνες και εμείς. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε;
Φοβάμαι ότι ο κάθενας μας, αλλά και πολύ περισσότερο κάποιοι επιστημονικοί κλάδοι κάνουν τα δικά τους χωρίς να δίνουν και πολύ σημασία σε κάτι κοινό για όλους "το περιβάλλον".

Πριν αρκετές μέρες, ίσως την ημέρα περιβάλλοντος, παρακολουθώντας κάποιες διαλέξεις κάποιων αρχιτεκτόνων, για το τι πόλη θέλουμε διεπίστωσα ότι το κύριο ίσως πρόβλημα τους ήταν πως κάποιο οικοδομικό τετράγωνο θα είναι πιο εντυπωσιακό, πιο λειτουργικό, πιο ωραίο, ίσως με πιο μεγάλα κτίρια-συγκροτήματα που θα εξυπηρετούσαν περισσότερους, αλλά πουθενά δεν είδα να υπάρχει κάποιος προβληματισμός στο αν όλη αυτή συσσώρευση πολλών δραστηριοτήτων μπορεί να επηρρεάσει σημαντικά το περιβάλλον που ζούμε.

Πέρα από τη γενικότερη διαπίστωση ότι η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει συνεχώς, αν δούμε ειδικά τις πόλεις, θα διαπιστώσουμε ότι εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα. 'Οσο υπάρχουν και περισσότερα κτίρια και καθόλου ή ελάχιστο πράσινο, όλα δουλεύουν σαν θερμοσυσσωρευτές. Και εδώ πολλές φορές συναντάμε το εξής κουφό, σε περιοχές πολύ πυκνωκατοικημένες ο συντελεστής δόμησης είναι μεγαλύτερος από άλλες που έχουν και κάποιο βαρδύτερο δρόμο, που υπάρχει τέλος πάντων μεγαλύτερη άπλα . Και προς θεού δεν λέω να αυξηθεί ο συντελεστής σε εκείνες που οι συνθήκες είναι πιο ανθρώπινες, γιατί όμως θα πρέπει να συνεχίζεται το έγκλημα αυτό; Ένα έγκλημα και προς τον εαυτόν μας, γιατί σε όλες τις περιοχές πάμε, τον ίδιο αέρα αναπνέουμε και τις ίδιες θερμοκρασίες αντιμετωπίζουμε όλοι. Μήπως θα πρέπει κάποτε να γίνει μία ολοκληρωμένη περιβαντολογική μελέτη στο τι μπορεί κάθε περιοχή να "σηκώσει" από κατοικίες, βιομηχανίες και εν γένει άλλες δραστηριότητες;

Κατάχρηση εξουσίας - Συμπλήρωμα

Δεν θα ξαφνιαστώ πάντως αν ακούσω ότι ο ξυλοδαρμός είναι χόμπυ των μεταναστών. Όλα τα έχουμε δει και όλα τα έχουμε ακούσει

Κατάχρηση εξουσίας

Πριν από λίγο κάποιος φίλος μου έστειλε τη διεύθυνση στο youtube για το βίντεο με τις σκηνές κακοποίησης μεταναστών μέσα σε αστυνομικό τμήμα και ειλικρινά ακόμα δεν έχω συνέλθει. Είμαστε στον 21 αιώνα και είναι τρομακτικό σε ένα κράτος που έχει περάσει τόσα με δικτατορίες κλπ να υπάρχουν τέτοια άτομα, τα οποία για το κέφι τους και για να ικανοποιήσουν όποια ψυχανώμαλη διάθεση έχουν να εφαρμόζουν μεθόδους που θυμίζουν παλιές κακές εποχές.

Τι να πεις όμως όταν οι πολιτικά προϊστάμενοι φουσκώνουν τα μυαλά σε κάποιους ανεγκέφαλους λέγοντας τους ότι είστε η εξουσία και μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε.

Όλοι μας καθώς περνούν τα χρόνια ελπίζουμε ότι σε όλα τα ζητήματα θα βελτιώνονται κάποια πράγματα, έστω και με ρυθμό χελώνας, αλλά δυστυχώς κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν σε εποχές που ξέρουν να χειρίζονται, μας θέλουν να μην μιλάμε, να μπαίνουμε στο αστυνομικό τμήμα και να νοιώθουμε ένα σφύξιμο. Κάτι πρέπει να αλλάξει δεν πάει άλλο.

Το δικαίωμα να έχεις όποιο όνομα θες

Είμαι καθηγητής και λόγω του επαγγέλματος μου γνωρίζω κάθε χρόνο αρκετούς νέους και νέες με διάφορα ονόματα, ορισμένα από αυτά original και άλλα τροποποιημένα ανάλογα με τις ορέξεις του καθενός. Έτσι για παράδειγμα κάποια που τη βάπτισαν Αθανασία, σου συστήνεται ως Νάνσυ (βλέπεις η μαμά το ήθελε πιο Ευρωπαϊκό), κάποια άλλη σου συστήνεται ως Μπέττυ τελείως άσχετο με το όνομα που τη βάπτισαν γιατί ήταν της γιαγιάς της και ήταν απαίσιο. Ένας τρίτος ως Στελής, από το Στέλιος ίσως για να το κάνει πιο καλλιτεχνικό και για μην σας κουράζω όλοι καλά κάνουν γιατί έτσι θέλουν και επιλέγουν.

Υπάρχει όμως και μία άλλη ομάδα νέων που αλλάζουν το όνομα τους όχι γιατί το ήθελαν αυτοί ή κάποιοι δικοί τους αλλά γιατί κάπου το επέβαλλε η ίδια η κοινωνία με τον τρόπο της. Αναφέρομαι σε παιδιά που προέρχονται από γονείς μετανάστες, παιδιά που σπουδάζουν εδώ, μιλούν και γράφουν την Ελληνική γλώσσα ίσως καλύτερα από εμάς τους ίδιους, παιδιά που στην πλειονότητα τους διακρίνονται από ένα καλό χαρακτήρα και μία σεμνότητα και όμως σ' αυτά τα παιδιά τους "αφαιρείται" το δικαίωμα επιλογής του ονόματος. Αναγκάζονται πολλές φορές να χρησιμοποιούν τα πολύ συνηθισμένα ελληνικά ονόματα, Γιώργος, Παναγιώτης , Μπάμπης, Μαρία γιατί αν χρησιμοποιήσουν τα κανονικά τους ονόματα ίσως να απομονωθούν, ή να τους κοιτάνε με μισό μάτι.

Ξέρω ότι η Ελληνική κοινωνία πρέπει να διανύσει πολύ δρόμο μέχρι να είναι σε θέση να αφήσει περιθώρια σε όλα αυτά τα παιδιά να νιώθουν υπερήφανα για το όποιο όνομα έχουν, για αυτό που είναι, γι' αυτό που κατάφεραν κάτω από δύσκολες συνθήκες και την όποια κληρονομιά κουβαλάνε. Νομίζω ότι έχουμε όλοι μας πολλά να κερδίσουμε αν βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο καφές και η ψήφος

Με την Αγροφυλακή λύσαμε όλα τα προβλήματα

Τελικά όπως όλοι είδαμε υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την Αγροφυλακή μόνο από τους βουλευτές της Ν.Δ. Έτσι τώρα πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς, διότι όπως διάβασα στο in.gr οι βουλευτές της Ν.Δ υποστήριξαν "την ανάγκη επιβολής της νομιμότητας στην ύπαιθρο και αποκατάσταση των αδικιών". Και πάνω που πήγα να συνέλθω από την "επιβολή της νομιμότητας" ήρθε και ο Β. Πολύδωρας να ανακαλύψει νέους τρόπους προστασίας και αύξησης της αγροτικής παραγωγής, διότι όπως είπε

«Του επόπτη η ματιά λιπαίνει το χωράφι»

Η ματιά βέβαια του ανοικτομάτη και σίγουρα γαλαζομάτη αγροφύλακα θα λιπαίνει το χωράφι της Ν.Δ και δεν θα κάνει μόνο αυτό. Δυστυχώς για μας που έχουμε κάποια ηλικία γνωρίζουμε το ρόλο που έπαιξαν σε πολλές περιοχές οι αγροφύλακες σε συνεργασία με τη συντηρητική παράταξη με όποια μορφή αυτή εμφανιζόταν. Και δεν είναι κινδυνολογία. Επιτέλους ας καταλάβουν όλοι οι πολίτες ότι τα λεφτά των φορολογουμένων πρέπει να πάνε σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, σε τομείς που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη της Ελλάδας και όχι σε ημέτερους της Ν.Δ που η μόνη τους ασχολία θα είναι το καφενείο και ο κομματικός έλεγχος της περιοχής. Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες αλλά βλέπεις στη συντηρητική παράταξη το πρόβλημα τους είναι πως θα κερδίσουν τις εκλογές με όποιο κόστος, δημιουργώντας τον κομματικό κράτος που έχουν μάθει να χειρίζονται και όχι να πάμε μπροστά.

Το πετ κοκ σκοτώνει και η αναλγησία επίσης…

Το κείμενο είναι από το κεντρικό site του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου σχετικά με την ημέρα περιβάλλοντος και την εκστρατεία "το πετ κοκ σκοτώνει"


Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος η 5η Ιουνίου, αλλά η ευαισθητοποίηση για τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε παραμένει ιδιαίτερα χαλαρή. Αυτό προκύπτει και από τα στοιχεία ερευνών και από το ανήκουστο, υπουργοί να εγκρίνουν χρήση καυσίμων (πετ κοκ) που είναι αποδεδειγμένα επικίνδυνα, όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και πρωτίστως για τη δημόσια υγεία…

Αντιγράφουμε αποσπασματικά από την Ιστοσελίδα της WWF Ελλάς: "… Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Ερευνών Κοινής Γνώμης VPRC/Public Issue σε συνεργασία με την περιβαλλοντική οργάνωση WWF, οι Έλληνες πολίτες εμφανίζονται ιδιαίτερα ανήσυχοι για τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη. Οκτώ στους δέκα θεωρούν ότι η κατάσταση του πλανήτη σήμερα είναι κακή, ενώ εννέα στους δέκα ότι έχει χειροτερέψει πολύ κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, με τα σημαντικότερα προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα για σήμερα και το μέλλον να εντοπίζονται στην υπερθέρμανση του πλανήτη, τη ρύπανση και τα απόβλητα. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την άσχημη κατάσταση του περιβάλλοντος έχουν σύμφωνα με τους Έλληνες πολίτες ο άνθρωπος και οι κυβερνήσεις, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τις επιχειρήσεις.

Η ανησυχία αυτή των Ελλήνων για τα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα δεν αντανακλάται σε εθνικό επίπεδο. Μόλις το 54% θεωρεί ότι η κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα είναι κακή. Eπίσης, παρόλο που οι Έλληνες σε ποσοστό 57% δηλώνουν ενημερωμένοι για το περιβάλλον, φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται τα περιβαλλοντικά ζητήματα σε όλη τους τη διάσταση. Επίσης, η ανησυχία για την κατάσταση του περιβάλλοντος δε φαίνεται να συνοδεύεται από πρακτικές δράσεις για την προστασία του…"

Το πιο θλιβερό είναι η κυβερνητική αναλγησία και αδιαφορία και δεν πρόκειται για αντιπολιτευτικό πυροτέχνημα - Η πληροφόρησησ μας αντλείται από την Ιστοσελίδα της Oneearth: "Η καύση πετ κοκ προκαλεί σημαντική επιβάρυνση στο περιβάλλον και έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων έλεγαν οι ειδικοί το 2002, αλλά το 2007 δόθηκαν οι άδειες για τη χρήση του σε δύο βιομηχανίες στη Λάρισα. Περισσότερους από 28 τόνους ημερησίως τού επικίνδυνου για τη δημόσια υγεία πετρελαϊκού αποβλήτου πετ κοκ θα μπορούν στο εξής να χρησιμοποιούν ως καύσιμο δύο κεραμοποιίες στη Λάρισσα, με τις ευλογίες του ΥΠΕΧΩΔΕ και του υπουργείου Ανάπτυξης! Με κοινές υπουργικές αποφάσεις που ελήφθησαν τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, άνοιξε ο δρόμος για τη χρήση του πετ κοκ από βιομηχανίες σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με μελέτες, τα παράγωγα καύσης του συγκεκριμένου πετρελαϊκού αποβλήτου ευθύνονται για κρούσματα βρογχίτιδας και βρογχοσπασμού, αλλεργίες, ρινίτιδα, άσθμα, μη φυσιολογική σωματική ανάπτυξη των βρεφών, ενώ δεν αποκλείονται διαταραχές του DΝΑ και καρκινογενέσεις."

Το πετ κοκ ή pet coke (συντομογραφία του petroleum coke) είναι παραπροϊόν της διύλισης Pet Cokeτου πετρελαίου. Έχει υψηλή θερμογόνο δύναμη, και γι' αυτόν τον λόγο χρησιμοποιήθηκε ως καύσιμο. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε θείο και μετά τις εκτεταμένες καταστροφές που προκλήθηκαν στα δάση της βόρειας Ευρώπης λόγω του φαινομένου της όξινης βροχής, η χρήση του έχει περιοριστεί στο ελάχιστο.

Το πετ κοκ περιέχει εξαιρετικά υψηλά ποσοστά θείου, τέφρας, τοξικών μετάλλων και πολυαρωματικών υδρογονανθράκων, που κρίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα για την υγεία και το περιβάλλον. Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται ως απόβλητο, ενώ στην Ελλάδα εισάγεται αφορολόγητα, με αποτέλεσμα η τιμή του ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας να αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της τιμής τού φυσικού αερίου, η χρήση του οποίου επιβάλλεται σήμερα σε βιομηχανίες που βρίσκονται κοντά σε αστικά κέντρα! Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στη Γέλα της Σικελίας, όπου βρίσκονται τα διυλιστήρια πετρελαίου της Αgip και γίνεται χρήση του πετ κοκ ως καυσίμου, τα κρούσματα λευχαιμίας στην περιοχή ξεπερνούν κατά 150 φορές τον μέσον όρο της Ιταλίας, ενώ ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η πρώτη αιτία θανάτων με ποσοστό 28,2%. Επιπλέον, οι θάνατοι από νεοπλασίες από 17,8% την τριετία 1983 με 1985 αυξήθηκαν σε 23,9% μέσα σε μία δεκαετία, ενώ τα κρούσματα καρκίνου του ήπατος στην περιοχή ξεπερνούσαν κατά 5 φορές τον μέσον όρο της χώρας.

"Πρόκειται για ένα σοβαρό έγκλημα κατά της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Πολύ φοβόμαστε ότι έχει ήδη αρχίσει η διάδοσή του από τη στιγμή που, σύμφωνα με πληροφορίες, άλλες 15 επιχειρήσεις έχουν υποβάλει αιτήσεις για την καύση πετ κοκ», αναφέρει η εκπρόσωπος της επιτροπής αρμόδιων φορέων του Νομού Λάρισας, όπου και λειτουργούν οι δύο επιχειρήσεις που πήραν τη «χρυσή» άδεια. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ φαίνεται να έρχονται σε σύγκρουση με τα αποτελέσματα και τις προτάσεις της μελέτης που είχε αναθέσει στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για την ατμοσφαιρική ρύπανση στον Βόλο, μέρος της οποίας εκτιμάται ότι συνδέεται με την καύση πετ κοκ από τσιμεντοβιομηχανία που εδρεύει κοντά στην πόλη.

Και πάλι οι bloggers ανέλαβαν δράση προκειμένου να δημιουργηθεί ένα μέτωπο αντίδρασης σε αυτά τα απίστευτα.

Γιατί πρέπει να πληρώσω τους τόκους;

Διαβάζω από το in.gr ότι τελικά τα Ταμεία "Αποδέχονται την επαναφορά του ομολόγου μετά την παρέμβαση της κυβέρνησης" και ότι η πληρωμή των τόκων θα γίνει μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό. 'Εξοχα !!! κάποιοι πέρνουν προμήθειες ( και μάλιστα πολύ περίεργες ) και θα πρέπει όλοι μας ως απλοί φορολογούμενοι πολίτες να βάλουμε το χέρι στη τσέπη για να τους ενισχύσουμε. Η "επανίδρυση του κράτους" φαίνεται ότι μέσα σε όλα τα άλλα περιλαμβάνει την υποχρέωση του πολίτη να βοηθά για τις μίζες των ημετέρων. Έλεος ................

Μολόγατα Μολόγατα

Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα "Τα Νέα" στη σελίδα 9 με τίτλο "Ποντάρουν στις χειροπέδες" ότι κερδίζει συνεχώς οπαδούς στο κυβερνητικό επιτελείο η λύση "Να μπει ένας στη φυλακή να τελειώνουμε" και διερωτάμαι όπως νομίζω κάθε απλός πολίτης:

1. Αν μπει ο Ένας τα λεφτά θα γυρίσουν στα ταμεία;
2. Τόσο καλός ήταν ο Ένας που κατάφερε να τα κάνει όλα μόνος του, να παραπλανήσει δηλαδή τόσο κόσμο, να "εκθέσει" τόσες εταιρείες;
3. Κανείς άλλος δεν ήξερε για το έγκλημα, μόνο ο Ένας;
4. Λεφτά για προμήθειες από τα λεφτά των εργαζομένων υπάρχουν, λεφτά όμως για να δοθεί καμια σωστή αύξηση στις συντάξεις δεν υπάρχουν;
5. Όταν θα μπει ο Ένας στη φυλακή, θα βγει ο "ταλαίπωρος" γρήγορα από τη φυλακή για να μπορέσει να ψηφίσει κάπως άνετα ο άνθρωπος;

Και άντε δεν είναι ένας και είναι περισσότεροι, κανείς δεν έχει κάποιο υψηλό πόστο; Όλοι ήταν απλώς υπάλληλοι, είδαν φως και έπραξαν κατά βούληση.

Η γελιογραφία είναι από την ίδια σελίδα και είναι του

Δημήτρη Χαντζόπουλου

Ημέρα Περιβάλλοντος

Η σημερινή ημέρα όπως και όλες οι άλλες που αφορούν κάποιο γεγονός μου θυμίζουν τις ονομαστικές εορτές όπου όλοι οι γνωστοί και μη σε σκέφτονται, σου λένε ωραία λόγια, δείχνουν το ενδιαφέρον τους για την υγεία σου, σου εύχονται να τα χιλιάσεις και όταν περάσει αυτή η μέρα διαπιστώνεις ότι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Σήμερα λοιπόν όλοι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, όλοι προτείνουν λύσεις, όλοι εύχονται τα καλύτερα και αύριο οι περισσότεροι όχι μόνο δεν ασχολούνται με αυτό, αλλά με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους φροντίζουν να το υποβαθμίζουν. Και όμως είτε το θέλουν είτε όχι η προστασία του περιβάλλοντος μας αφορά όλους. Η ρύπανση δεν έχει όρια, δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα σημείο και το βασικότερο δεν κάνει διακρίσεις σε έχοντες και μη έχοντες.

Το pet coke σκοτώνει

Ξεκίνησε σαν τοπικό πρόβλημα και τείνει να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια από τότε που οι κ. Σουφλιάς και Σιούφας έδωσαν άδεια για πιλοτική καύση πετ-κοκ (pet-coke) σε κεραμοποιείο της περιοχής Λάρισας.
Και είναι το πετ-κοκ παραπροϊόν της απόσταξης του πετρελαίου με αυξημένη περιεκτικότητα σε θείο που κατά την καύση του απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα οξείδια του θείου και του άνθρακα, πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες, βαρέα μέταλλα (βανάδιο και νικέλιο), τέφρα, αναπνεύσιμα μικροσωματίδια κ.ά.

Σήμερα, το πετ-κοκ πέρα από τα ασβεστοκάμινα και τα τσιμεντάδικα όπου χρησιμοποιείται από χρόνια, καίγεται σε κεραμοποιεία στην Πελοπόννησο, την Αττική, την Κρήτη, τη Λάρισα και δεν ξέρουμε που αλλού. Σήμερα, δεκάδες καμινάδες ανά την Ελλάδα σκορπούν θάνατο γύρω τους.

Σε μια εποχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι, οργανώσεις, επιστήμονες ανά τον κόσμο παλεύουν για να μειωθεί η χρήση ορυκτών καυσίμων, στη χώρα μας επιτρέπεται η χρήση τους από την πίσω πόρτα. Σήμερα όπου η κλιματική αλλαγή και το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι στην κορυφή των παγκόσμιων προβλημάτων, οι κύριοι Σουφλιάς και Σιούφας καρφώνουν το φέρετρο του πλανήτη χαμογελώντας υποκριτικά.

Αντέδρασε κι εσύ!

Μάθε αν καίγεται πετ-κοκ στην περιοχή σου.

Ύψωσε τη φωνή σου μαζί με όλους. Πες όχι στην χρήση του πετ-κοκ ως καύσιμου!

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Διαχείριση απορριμάτων - Ανακύκλωση - Περιβάλλον

Πριν μερικές μέρες μας εμοίρασαν από το Δήμο μία πλαστική σακούλα για να συλλέγουμε τις συσκευασίες που μπορούν να ανακυκλωθούν. Πολύ σωστή ενέργεια μόνο που μου κάνει εντύπωση όχι μόνο από το Δήμο όπου κατοικώ αλλά και από άλλους Δημάρχους η προσπάθεια τους να εμφανίσουν αυτή την ενέργεια ως " πρωτοβουλία του Δήμου μας" χωρίς κανείς να αναφέρει ότι βάσει Π.Δ είναι υποχρεωμένοι να συνδράμουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αν όλοι τους ήταν τόσο ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια θέματα γιατί δεν το κάνανε τόσο καιρό. Όταν σε άλλους Δήμους είχε ξεκινήσει η ανακύκλωση σε αλουμίνιο, γυαλί και χαρτί η πλειονότητα των ΟΤΑ μάλλον σφυρίζανε αδιάφορα. Το πρόβλημα τους ήταν πως να ανασκευάσουν για πολλοστή φορά την κεντρική πλατεία, να κάνουν δηλαδή έργα βιτρίνας και μόνο.

Και επειδή δεν είναι μόνο τα σκουπίδια που σχετίζονται με το περιβάλλον, το ερώτημα μου είναι ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που υπάρχουν στο Λεκανοπέδιο, για να παραμείνουν ελεύθεροι. Γιατί θα πρέπει οι χώροι αυτοί να γίνουν πολυκατοικίες, εκθεσιακοί χώροι, συνεδρικά κέντρα. Το περιβάλλον αφορά όλους, επηρεάζει όλους, βλέπουμε όλοι μας τις συνέπειες υποβάθμισης του και το μόνο που κοιτάνε κάποιοι κύριοι είναι πως θα βάλουν κάποια ευρώ περισσότερα στη τσέπη τους, λες και θα τα πάρουν μαζί τους.

Ειδικά όσοι ζούμε στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουμε ανάγκη από οξυγόνο, πράσινο και όχι άλλο τσιμέντο. Και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει κάποτε να αποφασιστεί η μείωση των συντελεστών δόμησης σε κάποιες περιοχές αν θέλουμε να ζούμε σε ένα περιβάλλον ανθρώπινο.